ΕΙΡΗΝΗ

Το παρακάτω κείμενο, αποτελεί δραματοποιημένο θεατρικό, για την σημασία και την αξία της Ειρήνης. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέσα στην τάξη είτε ως  ομαδικό θεατρικό για την γιορτή του σχολείου, είτε για την μάθηση και την κατάκτηση του αγαθού της Ειρήνης από τα παιδιά.

Πρόσωπα: Ειρήνη, Κωστής, Δικαστής, Πολεμιστές, Αφηγητής και χορός

Τι χρειαζόμαστε: Σε ένα χαρτόνι, το σήμα της ειρήνης με πολύχρωμα λουλούδια και περιστέρια, στο χαρτόνι τα παιδιά μπορούν να έχουν αφήσει και το αποτύπωμα της παλάμης τους με δαχτυλομπογιές.

Αφηγητής:

Κάπου εδώ, κάπου εκεί,

Πολεμούσαν οι λαοί,

Για ένα φασόλι, μια φακή.

Απ’ το βράδυ ως το πρωί,

Φτιάχνανε όπλα από χαρτί.

Χ Ο Ρ Ο Σ

Να πολεμούν για μια φακή,

Να φτιάχνουν όπλα από χαρτί,

Υπάρχει τάχα λογική;

Αφηγητής:

Άνδρες ,μεγάλοι και μικροί,

Λέγανε με μια φωνή

Πολεμιστές:

Είμαστε  δυνατοί.

Είμαστε τρανοί

Είμαστε μοναδικοί

Είμαστε ξεχωριστοί.

Χ Ο Ρ Ο Σ

Νομίζουν είναι δυνατοί,

Νομίζουν είναι ξεχωριστοί.

Αφηγητής:

Είχε ερημώσει πια η γη.

Και μονάχα ένα παιδί,

Μακριά από κάθε συμπλοκή,

Είχε πέσει σε συλλογή.

Κι όλοι της γης οι δυνατοί,

Του λέγανε με μια φωνή:

Πολεμιστές:

Έλα μαζί μας βρε Κωστή,

Έλα στον πόλεμο κι εσύ.

Έλα κι η δόξα σε καρτερεί.

Κωστή, πες μας γιατί

Δεν κάνεις όπλα από χαρτί.

Δεν θες να δοξαστείς εσύ;

Γιατί δεν πολεμάς, γιατί;

Χ Ο Ρ Ο Σ

Νομίζουν η δόξα τους καρτερεί,
Υπάρχει τάχα λογική;

 

Κωστής:

Αχ, τι την θέλω τη ζωή,

Δίχως την Ειρήνη την ακριβή.

Την επιθυμώ πολύ,

Μα από τη γη έχει χαθεί.

Θέλω την Ειρήνη την ακριβή.

Τίποτε δεν με συγκινεί,

Ούτε οι πολεμικοί χοροί.

Αφηγητής:

Δίχως να χάσουνε στιγμή,

Τρέχουνε στο δικαστή,

Να δώσει απάντηση σοφή.

Πολεμιστές:

Δικαστή πες μας εσύ

Άραγε τι έχει  το παιδί;

Του λείπει η τόλμη, η αρετή;

στον πόλεμο δε λέει να μπει.

Δεν θέλει ν’ αναμετρηθεί;

Τι δειλία φοβερή.

Δικαστής:

Λέω πως το παιδί,

Ίσως … να έχει ερωτευθεί.

Ίσως…  θέλει να παντρευτεί,

Την ειρήνη την ακριβή.

Γι’ αυτό τον πόλεμο μισεί.

Χ Ο Ρ Ο Σ

Νομίζουν πως θέλει να παντρευτεί,

Υπάρχει τάχα λογική;

Δικαστής:

Ακούστε τη διαταγή

Αυτή η ειρήνη να βρεθεί,

Σε δύση και σ’ ανατολή,

Ίσως ν΄ αλλάξει τακτική,

Και στον πόλεμο να μπει

Το διαφορετικό παιδί.

Πολεμιστές:

Ποια είναι αυτή,

Η Ειρήνη η ακριβή;

Πρέπει  να βρεθεί.

Χ Ο Ρ Ο Σ

Η Ειρήνη η ακριβή,

Είναι η κοπέλα αυτή.

Ρούχα άσπρα φορεί,

Είναι η ειρήνη η καλή.

Πολεμιστές:

Η ειρήνη είσαι εσύ;

Έλα κι έχουμε αποστολή,

Θα σε πάμε στον Κωστή.

Ειρήνη:

Ποιος με  ζητεί;

Δεν γνωρίζω τον Κωστή.

Είμαι η ειρήνη η ακριβή,

Οι άνθρωποι οι δυνατοί,.

Μ’ έχουνε διώξει απ’ τη γη.

Δεν είμαι πια επιθυμητή.

Η ειρήνη έχει χαθεί

Πολεμιστές:

Να η ειρήνη, η ακριβή,

Πες μας τι λες, τώρα Κωστή;

Κωστής:

Εγώ ζητώ την μοναδική,

Την ειρήνη την αγαπητή

Κι όχι την κοπέλα αυτή.

Θέλω οι άνθρωποι στη γη,

Να ξεχάσουν την τέχνη την πολεμική.

Χ Ο Ρ Ο Σ

Να πολεμούν δίχως ντροπή,

Δίχως αιτία κι αφορμή;

Υπάρχει τάχα λογική;

Αφηγητής:

Τότε πέσαν σε συλλογή

Τι ήθελε λοιπόν να πει;

Ν’ αλλάξουν μήπως  τακτική;

Πολεμιστές:

Μήπως να ζούμε με τιμή

Να καλλιεργήσουμε τη γη;

Ν΄αλλάξουμε πολιτική,

 Να χορτάσουμε φαΐ;

Κι η ειρήνη ν’ απλωθεί;

Τι λες κι εσύ Κωστή;

Χ Ο Ρ Ο Σ

Να μην αγαπάνε τη ζωή…

Υπάρχει τάχα λογική;.

Κωστής:

Η απόφαση είναι σωστή,

Έλα ειρήνη κοντά κι εσύ,

Για να σε μάθουν οι λαοί.

Ειρήνη:

Η ειρηνική ζωή,

Είναι τόσο αρμονική,

Όμορφη κι ιδανική.

Αφηγητής:

Τι χαρά, κι ένα πρωί,

Γίναν οι άνθρωποι σοφοί.

Χ Ο Ρ Ο Σ

Αχ τι καλοί, αχ τι σοφοί,

Ειρήνη φέρανε στη γη

Και ζήσανε όλοι μαζί,

Καλλιεργήσανε τη γη

Χορτάσανε όλοι τους φαΐ.

Αχ, ας κρατήσει μια ζωή.

Κι η ειρήνη ν’ απλωθεί,

Σε δύση και ανατολή.