«Η δίαιτα του Αϊ-Βασίλη»Πρωτοχρονιάτικο θεατρικό της Ζωής Παπαστεφάνου

Το πρωτοχρονιάτικο θεατρικό με τίτλο «Η Δίαιτα του Αϊ-Βασίλη» έχει γράψει η δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Αιγείρου Ροδόπης, Ζωή Παπαστεφάνου και φιλοξενήθηκε στο 78ο τεύχος του περιοδικού «Σύγχρονο Νηπιαγωγείο» ως προτεινόμενη σχολική δραστηριότητα, η δε αφήγηση της ιστορίας κυκλοφόρησε σε συνοδευτικό cd με τους εξής συντελεστές:
Μουσική-ενορχήστρωση:
Νίκος Γ. Παπαδογιώργος
Εικόνες: Φερένα Σκόρδη
Αφήγηση-τραγούδι:
Αλεξάνδρα Μπαμπαλή, Νίκος Ζης,
Μίλτος Χαραλαμπίδης, Αλέξανδρος Δεληγιαννίδης, Ίρις Νικολάου και Χρήστος Θεοδωρακόπουλος.
Αφιερώνουμε την ιστοριούλα σε όλους τους μικρούς μας αναγνώστες και τους ευχόμαστε από καρδιάς:
Χρόνια Πολλά!

Σκηνή πρώτη
Πηνελόπη: Καλημέρα, βοηθέ, άιντε γρήγορα, καλέ, μάθε τι γίνεται εδώ, πριν μας εύρει το κακό.
Βοηθός: Τι είπες Πηνελόπη; Έμεινες χωρίς σιρόπι; Θέλεις ζάχαρη, νερό, για να φτιάξεις το γλυκό;
Πηνελόπη (καθώς τον σπρώχνει): Έπεσα και σε κουφό! Φύγε, βρε, να σε χαρώ. Φώναξε τα ξωτικά κι άσ’ τα ερωτηματικά!
Βοηθός: Είπε για ερωτικά; Άκουσα άραγε καλά; Είμαι όμορφος, το ξέρω, ποια με θέλει κι υποφέρω;
Πηνελόπη (αγριεύει): Πήγαινε, σου λέω, κι άκου καλά. Καθάρισε γρήγορα τ’ αυτιά, μην πάρω τη σκούπα, φουκαρά!
(Φεύγουν και τελειώνει η σκηνή).

Σκηνή δεύτερη
Ξωτικό πρώτο: Τι μας θέλει η Πηνελόπη; Τρέχα γρήγορα, βρε Πόπη. Έλα, πάμε για να δούμε, γιατί πρέπει να βρεθούμε.
Ξωτικό δεύτερο: Τρέχω, τρέχω, η καημένη. Πηνελόπη, προκομμένη, τι έγινε πάλι στη χώρα; Μ’ έχει πιάσει στεναχώρια!
Πηνελόπη: Σας το λέω τώρα ευθύς. Βλέπει τίποτα κανείς; Πού είναι τα παιχνίδια και οι κούκλες; Πού είναι οι μεγάλες κούτες;
Ξωτικό τρίτο: Ναι. Δεν βλέπω τίποτα. Έπρεπε όλα να ’ναι έτοιμα. Η πρωτοχρονιά κοντεύει κι ο Αϊ-Βασίλης ταξιδεύει;
Πηνελόπη: Δεν ξέρω τι να σκεφτώ, μα το έβαλα σκοπό! Ξωτικά, να ζήσετε, πρέπει να βοηθήσετε.
Όλοι: Πάμε στα κρυφά να δούμε, δίχως τίποτα να πούμε.
Βοηθός: Πάμε τίποτα να πιούμε, δίχως τίποτα να πιούμε.
(Φεύγουν και κλείνει η σκηνή).

Σκηνή τρίτη
Αϊ-Βασίλης: Αυτή η χοντρή μου η κοιλιά, μ’ εμποδίζει στη δουλειά. Θέλω όλη την ώρα να κάθομαι στην πολυθρόνα.
Και τα παιδιά εκεί στη γη; Ας μην περιμένουν και πολύ. Ας παίξουν με τα περσινά παιχνίδια, που έχουνε πολλά.
Ας προσπαθήσω να σηκωθώ, μήπως κι έτσι πια σωθώ. Αχ, αχ, αχ η θεσούλα μου. με πληγώσανε τα ούλα μου!
Αχ! Πώς έγινα εγώ έτσι; Λέτε να φταίει το γιουβέτσι; Φάε γαριδάκια, πατατάκια, ζαμπόν και τυροπιτάκια, φάε κρουασάν, λουκανικάκια…
Θ’ ανέβω και στη ζυγαριά, φοβάμαι, όμως, βρε παιδιά. Απ’ το φαΐ και το πιοτό, έφτασα πια τα εκατό.
Τα νεύρα μου! Α! τι κακό! Πώς το ’παθα εγώ αυτό! Σίγουρα η χοληστερίνη, στα ύψη θα ‘φτασε κι εκείνη.
Είμαι άρρωστος βαριά, δεν πάω φέτος πουθενά. Πώς θα χωρέσει η στολή, αυτό το σώμα το παχύ;
(Κλείνει η σκηνή).

Σκηνή τέταρτη
Ξωτικό πρώτο: Επειδή χόντρυνε πολύ, δεν πάει, λέει, κάτω στη γη. Και τα παιδιά τα λογαριάζει ή κάθεται μόνο και γκρινιάζει;
Ξωτικό δεύτερο: Πάμε όλοι μαζί στου Αϊ-Βασίλη το μαγαζί.
Βοηθός: Να ζει κανείς ή να μη ζει; Τι λες καλέ! Ωραία που είναι η ζωή, όταν είμαστε μαζί.
Ξωτικό δεύτερο: Για να δούμε τι θα μας πει, όταν μπροστά του θα μας βρει.

Σκηνή πέμπτη
Ξωτικό τρίτο: Αϊ-Βασίλη μου καλέ, τι κάνεις εδώ, πονηρέ;
Αϊ-Βασίλης: Καλώς τους φίλους του καλούς, τους έξυπνους, τους τρομερούς. Ξεκίνησα γυμναστική, για να μου κάνει η στολή. Θα ’ρθείτε κι εσείς μαζί;
Πηνελόπη: Ε, και; Πήρε λίγα κιλά, δεν ήρθε πια κι η συμφορά. Και τα παιδιά που θέλουν δώρα, τι θα τους πούμε τώρα;
Αϊ-Βασίλης: Να ξέρουν ότι τ’ αγαπώ, μα δεν μπορώ να κατεβώ.
Πηνελόπη:Τρέχα, ξεφτέρι, φέρε γιατρό, διαιτολόγο και σοφό.
Βοηθός: Τρεεέχωωω…Έλα γιατρέ μου, έλα. Έλα, θα με πιάσει τρέλα! Τι έπαθε η Πηνελοπίτσα; Μήπως την πείραξε η πίτσα; Φέρε μαζί σου βιταμίνες, φάρμακα και ασπιρίνες.
Όλοι: Ο Αϊ-Βασίλης θέλει γιατρό, το θέμα είναι σοβαρό. Βάλε όλη σου την τέχνη, για να δούμε πια τι έχει.
Γιατρός: Βήξε σε παρακαλώ, έλα να σε ακροαστώ. Να δω τα πόδια, το λαιμό, να σου μετρήσω την κοιλιά. Ανέβα και στη ζυγαριά!
Όλοι: Γιατρέ, τι λέτε; Θα σωθεί;
Γιατρός: Πρέπει να κάνει διατροφή.
Όλοι: Δηλαδή, δηλαδή;
Γιατρός: Θα τρώει ένα αυγό βραστό, χυμό πορτοκάλι για πρωινό, μήλο για δεκατιανό, κοτόπουλο το μεσημέρι, με ντοματούλα και παξιμάδι. ας ρίχνει και λιγάκι λάδι.
Απόγευμα ψωμί με μέλι, και το βραδάκι ένα φλιτζάνι γαλατάκι. Δουλειά, πολλή δουλειά, περπάτημα ως τις εννιά.
Ξωτικό πρώτο: Πού θα βρούμε τις τροφές; Δεν έχουμε εμείς απ’ αυτές…
Ξωτικό δεύτερο και τρίτο: Στείλε ένα γράμμα στα παιδιά να φέρουν όλα τα υλικά.
Παιδί: Παππού, βάλε στο καλαθάκι μήλα, αυγά, πορτοκαλάκι, μέλι, γάλα και ψωμάκι, κοτόπουλο, παξιμαδάκι.
Παππού, θα πάμε στον Αϊ-Βασίλη. Θα φάει αυτά τα φαγητά, μήπως του γιάνει η καρδιά κι έρθει πάλι στα παιδιά.
Παππούς: Πείτε πως τον αγαπώ και τον θέλω πίσω γερό, με υγεία και ζωή ν’ αγκαλιάζει όλη τη γη.
Παιδιά: Παππούλη, όλοι σ’ αγαπάμε. Μα, εμείς δεν σου ζητάμε ούτε δώρα ούτε παιχνίδια, μόνο ζητάμε ειρήνη.
Αϊ-Βασίλης: Φίλοι μου καλοί μου φίλοι, τι θα είχα απογίνει άμα μόνος μου είχα μείνει; Είμαι έτοιμος να πάω στα παιδάκια που αγαπάω. Όσο για τη διατροφή, δεν θα χάσεις κι εσύ.
Όλοι: Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια γερά, με υγεία στην καρδιά.